Fotoverslag | Harmony Metal Fest 2025 - Kavka Oudaan
- John Van de Mergel
- 3 jun
- 4 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 4 jun
Na een moeilijke opstart in 2024 slaat Harmony Metal Fest dit jaar hard en met een pak meer succes terug. Geleidelijk aan liep Kavka Oudaan goed vol, net op tijd om vooral onze eigen trots Solitude Within alsook headliner Ad Infinitum te zien shinen. Twee bands waarbij melodie en power hand in hand gaan. Twee bands die een ruimer publiek zouden mogen bereiken. Twee bands die omwille van hun kunnen én enthousiasme voor een méér dan geslaagde avond zorgden.
Solitude Within
Het moet ondertussen de vierde keer zijn dat ik Solitude Within aan het werk zie. "Maar dat is toch niet veel?" hoor ik jullie al denken. Voor iemand die helemaal geen fan is van symfonische metal is dat ver-schrik-ke-lijk véél, geloof me! Waarom dan? Wel, het zijn vooreerst stuk voor stuk sympathieke muzikanten die me altijd een goed gevoel geven, waar ik (nog) steeds welkom ben en dat ook zo voel. Daarnaast zetten Quincy en Jean-Paul verdomme harde riffs neer en weet Fré de nummers stevig vooruit te stuwen. Ondertussen maakt ook Sabine Engelen al een jaar deel uit van de band. Met haar kon ik nu ook kennismaken. Tot slot iets over zangeres Emmelie: met haar heldere zang en sierlijke verschijning contrasteert ze sterk met het geweld rondom haar. Ze legt bovendien héél wat emotie in haar performance en slaat zich als een échte professional door moeilijke momenten. Zoals nog maar eens vechten met geteisterde stembanden (ze lijkt het enkel te flikken wanneer ik kom kijken) én niet eens verpinken wanneer de band een ander nummer inzet dan vermeld op (haar?) setlist. Niemand die het gemerkt heeft, maar Burn en When Kingdoms Fall werden gewoon van plaats gewisseld. Trouwens, heeft ook maar iemand iets gemerkt van die pijnlijke keel? Ik dacht het niet! Geen opera-gedoe trouwens bij de frontvrouw - waarvoor dank - maar aan grunten zal ze zich toch niet wagen, dat laat ze aan Quincy over, tijdens Land of Dissaray bv. In The Dark blijft een leuke opener en When Kingdom Falls - iets later in de set dus dan voorzien - één van de favorieten. Mooi ook de beide pianomomenten tijdens I'm Not Lost en Ice and Fire. Dat de band steeds meer geliefd wordt, bleek ook uit de feedback/energie die ze vanuit het publiek kregen. De ene keer door de vele vuisten in de lucht, de andere keer met de gsm-lichtjes aan. Hoog tijd dat deze band wat meer kan optreden en een ruimer publiek mag bereiken.
Ad Infinitum
Met een 'opwarmer' als Solitude Within had de headliner geen moeite om het publiek op hun kant te krijgen. De muziek van Ad Infinitum is zo catchy - noem het gerust radiovriendelijk popsongs ondersteund door zware riffs en beukende drums - en Melissa Bonny zo oogstrelend mooi, dat zowel het oor als het oog verwend werden. Nochtans had Bonny het best zwaar de afgelopen dagen omwille van een hardnekkige stalker. Misschien daarom dat ze schakelde tussen een brede glimlach richting het publiek en een ernstige blik zodra ze zich omkeerde. Het voelde een beetje raar aan, maar het was wel professioneel aangepakt, net als héél hun ingestudeerde stage performance. Een nokvolle Oudaan liet zich echter gewillig voederen. Vooral de zeven songs van hun laatste worp Abyss (waaronder Anthem for the Broken, My Halo en Follow Me Down) gingen erin als zoete broodjes. Een waardige afsluiter van een geslaagde avond.
Skeptical Minds
Moeilijk uit te maken welke muziek de tweede, uit Brussel/Charleroi afkomstige band nu eigenlijk maakt. Een beetje symfonische metal gekruist met wat gothische invloeden. Ze draaien er ook wel elektro door, al hoor ik het industrial aspect dat ze zelf aangeven, totaal niet. Karolina Pacan (zang) zal me alvast bijblijven als een uiterst sympathieke zotte doos, die tijdens de soundcheck rondliep met een gek hoedje op en daarbij gewillig stond te poseren van zodra ze ons fotografen spotte. Hoogtepunt in hun set was het einde. Neen, niet omdat het gedaan was, wel omdat tijdens de cover Ace Of Spades iedereen mee het podium op mocht om de innerlijke Lemmy's te ontketenen. Toch wel een grappig feelgood momentje.
Anna KiaRa
Anna 'KiaRa' Moiseeva is een Russische symphonic\powermetal zangeres gekend van Imperial Age. Ze verliet deze band in 2023 om zich op haar solocarrière te richten. Voor de gelegenheid werd ze gesteund door Nederlandse muzikanten. Hoewel ik geen fan ben van de klassieke symfonische metal (en al zeker niet van de huidige power metal), werd mijn aandacht meteen getrokken door het visuele luik bij aanvang van haar set. Als rups gehuld in haar cocon, ontpopte de frontvrouw zich als een mooie vlinder die uiteindelijk zelfverzekerd het podium inpalmde. Niet iets om een hele set mee te vullen, wel om het publiek meteen mee te krijgen.
zaterdag 31 mei 2025, Kavka Oudaan (Antwerpen, BE) | Foto's & tekst: John Van de Mergel
