Fotoverslag | Eosine - Paenhuys Parkhappening
- John Van de Mergel
- 27 jul
- 2 minuten om te lezen
Eosine leerde ik per toeval - zoals met zoveel bands - pas écht kennen tijdens hun optreden begin dit jaar in Muziekclub 4AD. Slightly blown away door hun performance is misschien ei zo na een understatement. Ik moest en zou hen blijven volgen en hopen op een kans hen nog enkele keren live te zien én te shooten. Enter de Paenhuys Parkfeesten in Hoegaarden!
De wat? Inderdaad, zelf had ik nog nooit van dit lokale festivalletje gehoord, maar toeval wil - ik bespaar jullie de details - dat ik drie dagen vooraf een bericht zag passeren via mijn socials en toch niets om handen had. Eosine's optreden tijdens de Gentse Feesten in de Kinky Star moest ik missen. Nu kon ik echter mee de hort op van bij de start. Het Paenhuys is een jeugdhuis in het pittoreske Hoegaarden. Een handvol vrijwilligers organiseerde dit jaar de ondertussen 51ste editie van wat een kleinschalig en uiterst gezellig festival bleek te zijn. Vriendelijkheid en behulpzaamheid troef, twee stages - eentje voor de bands en eentje voor de DJ's - een mix van electronic rock (Affaire), funk/electronic/jazz beats (De Snoepfabriek), studentikoze leute (Ricky Bekstok), Nederlandstalige rap (Freddie Konings) én vanzelfsprekend intense rock met shoegaze, noise, post punk én psychedelische invloeden (Eosine).
Toen Elena en haar boys het podium betraden, was er toch al wat volk voor het hoofdpodium en kon het feestje helemaal losbreken. Met Wouter (basgitaar), Lander (gitaar, zang) en Lou (drums) als nieuwe bandleden voelde ik meteen een hernieuwde energie door de band gieren. Bakken speelplezier gingen hand in hand met een sterk vakmanschap en een ongekende drive. De professionaliteit bij die vier jonge wolven merk je wanneer er kleine technische mankementjes opduiken: de mic van Elena laat het bij het tweede nummer afweten = gewoon even instrumentaal verder doen tot het euvel is verholpen, er blijkt van alles fout te lopen met enkele in-ear monitors = de pijn verbijten en blijven gaan. Hoe verder de set vorderde, hoe losser het publiek werd. Er werd vooral héél wat gedanst en de kloof tussen publiek en band werd steeds kleiner. Vijfenveertig minuten is de ideale duur om een gebalde set neer te zetten. Wanneer na een intense finale de laatste noten uitdoofden, was een lang en luid applaus dan ook de terechte beloning.
vrijdag 25 juli 2025, Paenhuys Parkhappening (Hoegaarden, BE) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel
