top of page

Fotoverslag | dunk!festival 2023 - dag 1



2022 was voor mij het jaar van de festivals: nog nooit had ik er zoveel 'gedaan'! Zowel de ééndaagse kleintjes, de sympathieke middenmoten als de meerdaagse vaste waarden. Acht (!!) had ik erop zitten en dat is gene kattepis voor iemand die helemaal niet van festivals houdt! Ondanks dat ik toch heb genoten, was ik op een bepaald moment gewoon kapot: fysiek én mentaal! Never again was dan ook de logische conclusie. Terug naar de clubconcerten met één headliner en één support band. Half mei gepasseerd en toch heb ik er alweer eens evenveel opzitten als vorig jaar en opnieuw is dunk!fest de tweede in het rijtje.

Nochtans had dit Walhalla voor postrock/-metalliefhebbers mijn voeten en knieën serieus gepijnigd: nog nooit in mijn leven had ik zoveel trappen 'gedaan'! Elke dag opnieuw van beneden naar boven en terug om toch maar zoveel mogelijk bands te shooten én ontdekken. Want daarvoor staat dit immens warme festival voor mij: bands ontdekken die niet in het post-vakje te vatten zijn. Al hoor ik graag eens de kenmerkende sounds waarvoor het genre staat en kan de afwezigheid van zang eens verademend werken, toch blijf ik niet graag in dat straatje hangen. Het zijn ook dit jaar net die bands die er op één of andere manier wat uitsprongen, die mij te pakken hadden. Bij hen dan ook een kort woordje. - John


Vyctoria | concertzaal

Himshe | domzaal

Nooit gedacht dat ik hier langer dan nodig (om enkele goede foto's te maken) zou blijven. Deze Gentse postpunkindieband rond Mishi Erine boeide echter. Het spel tussen synths en gitaar, de samenzang met Naomi Sijmons (aka Reena Riot), de pulserende ritmesectie... alles balancerend tussen donker en licht, zwoel en sexy, intrigerend en speels. Goede foto's? Dat kon ik op m'n buik schrijven. Laat me maar stellen dat ze het donkere en mysterieuze vrij goed weergeven.


Indignu | concertzaal

Dat post rock en viool perfect samengaan, mag al even duidelijk zijn. Dit Portugese viertal benadrukt dit nog maar eens. Of beter, maakt nog maar eens duidelijk dat viool (of cello of beide, take your pick) net een grote meerwaarde kunnen bieden. Tijdens de crescendo's gaan gitaar en synths stevige duels aan en stuwen de drumpartijen de songs met kracht vooruit. Interessant wordt het vooral wanneer de band even gas terugneemt en het speels en intiem houdt. Graça Carvalho en de boys waren voor mij één van de ontdekkingen dit jaar.


Kinder | balzaal


Loud As Giants | concertzaal


Am Fost La Munte...| balzaal


Godflesh | concertzaal


Takh | balzaal

Met de dikste duim omhoog dit jaar gaat het Belgische Takh lopen. Hun intense doom en gloom kwam goed binnen. Vooral de dubbele percussie en de wat Oosterse invloeden zorgden voor een intense sfeer: pulserend, bezwerend, experimenterend! Dat er eens gezongen werd, kan ik ook wel smaken tussen al dat instrumentale door. Enige minpunt: verdikke je debuutalbum niet op tijd geperst krijgen voor dit moment op dunk!fest. Het is hen echter met véél liefde vergeven. Ik geraak vanzelfsprekend wel snel aan het schijfje.


God Is An Astronaut & Jo Quail | concertzaal

Hier keek ik misschien wel het meest naar uit, temeer de immer fantastische Jo Quail de astronauten zou vervoegen. Korte conversatie in de lift enkele uren vooraf: "Hi Jo, ready for tonight?" "Absolutely... so excited to finally join a full band on stage again!". En zo geschiedde na een eerste wall of sound die de concertzaal werd ingestuurd: Jo nam plaats achter haar electrische cello en... verzoop in al het auditief geweld dat de heren produceerden. Dikke vette bummer en wat mij betreft geen match dus. Wanneer je zo'n madam een plaats geeft, dan moet je haar ook de nodige ruimte gunnen.

nvdr: Onze man ter plaatse was op donderdag alleen, waardoor er keuzes moesten gemaakt worden. Bij héél wat acts liet het licht niet toe scherpe/duidelijke foto's te maken, wat een invloed heeft op het aantal foto's dat we zelf voor publicatie vatbaar achtten.

 

Foto's & tekst: John Van de Mergel

Met dank aan het team van dunk!, Kunstencentrum VIERNULVIER alsook de véle erg sympathieke medewerkers (crew) die ons telkens opnieuw héél warm hebben ontvangen en wegwijs gemaakt.

bottom of page