Fotoverslag | Arch Enemy & Guests - Ancienne Belgique
- Michael Vandenbosch
- 2 uur geleden
- 3 minuten om te lezen
Dinsdag kon je in de AB een ware staalkaart bekijken van verschillende vormen en kruisbestuivingen van Death Metal. Op de tour van hun nieuwe album Blood Dynasty nam Arch Enemy niet minder dan drie diverse toppers met elk een eigen geluid mee naar de AB.
Gatecreeper
Reeds lang voor de deuren van de AB op een onheilig vroeg uur openden (17u op een dinsdag) stond er al een enorm massa aan te schuiven in de Anspachlaan.
En gelijk dat ze hadden, Gatecreeper is ƩƩn van dƩ opkomende toppers in de Amerikaanse Death Metal scene.
De groep beschouwde hun optreden trouwens ook helemaal niet als een opwarmer, integendeel, ze gingen als een echte victorieuze pletwals tekeer, waarbij ze het publiek heftig aanspoorden en verschillende malen circle- en andere pits eisten - en nog eens op hun wenken bediend werden ook.
Amorphis
Het Finse Amorphis staat al decennialang aan de top. Om zichzelf het lot van de dinosauriƫrs te besparen, is de band steeds blijven evolueren qua sound. Opener Bones zet al meteen de toon voor een geweldig optreden met een set die uit zowat het hele oeuvre van de progressieve grootmeesters put.
Persoonlijk valt de sound van hun latere albums het meest in de smaak bij mij, maar je kan niet omheen de muzikale kwaliteit van hun eerdere werk. Vanzelfsprekend komt ook hun eerste 'hit' Black Winter Day aan bod, maar hierbij wordt ook duidelijk dat zanger Tomi Joutsen zich beter op de cleane vocals focust, iets wat hem trouwens heel goed afgaat.
Eluveitie
Het Zwitserse Eluveitie mixt Keltische folk probleemloos met death metal invloeden. Het resultaat was een dik feest, de acht (!) bandleden die op het podium een divers instrumentarium, gaande van bas en gitaar over viool en doedelzak tot harp en hurdy-gurdy bespelen, doen dit met zo'n enthousiasme dat er altijd wel iets te beleven valt. Naast alle pret is Eluveitie echter ook een geoliede machine, die elk bandlid de kans geeft op het geschikte moment in de spotlights te gaan staan, zonder dat ze elkaar voor de voeten lopen. De diverse klanken en afwisseling tussen vrouwelijke en mannelijke zang zorgt voor een vol geluid, en heel de zaal genoot van de band die meer op folk- dan op metalleest geschoeid leek.
Arch Enemy
Er zijn goede groepen, er zijn grote groepen, en er zijn sterren. En dan heb je bands die die drie categorieƫn combineren, zoals Arch Enemy. Van het moment dat je in de buurt van de AB kwam, voelde je aan alles dat iedereen heel de avond vooral rond ƩƩn persoon ging draaien. Frontvrouw Alissa White-Gluz wond heel de zaal probleemloos rond haar vinger, hierin perfect geruggesteund door een band die geroutineerd op stoom was.
Daarom was het net zo jammer dat opener Deceiver, Deceiver compleet verloren ging in een geluidsbrij. Gelukkig zette de PA de geluidsmix tegen het tweede nummer recht, waarna er een bloemlezing volgde uit 30 jaar melodic death metal.
Hoogtepunten genoeg om uit te kiezen, met als uitschieters The Eagle Flies Alone, Avalanche en afsluiter Nemesis, die allen luidkeels meegezongen en gebruld werden.
Een concert van Arch Enemy is en blijft een belevenis, met snoeiharde metal, growls (Ć©n uitstekende cleane zang) van een dynamische zangeres, en een sfeer die doet denken aan de hoogdagen van de NWOBHM of Power Metal.
Dinsdag 4 november 2025, Ancienne Belgique (Brussel, BE) | Foto's & tekst: Michael Vandenbosch
