Toen ik een paar maand geleden zag dat Ali McGuirk naar België zou komen, schrok ik toch even. Ik had deze fantastische zangeres pas een dik jaar terug leren kennen en dacht dat dit een zoveelste topper was die ik waarschijnlijk nooit live zou kunnen beleven. Haar album Til It's Gone behoort tot één van mijn favs uit 2022: vintage soul met hier en daar een uitstapje richting folk en zelfs stevige rock.
Voor zo'n eerste trip over de grote plas zou McGuirk enkel gewapend met haar gitaar de Europese bodem verkennen. Last minute wist ze toch nog Gertjan Van Hellemont (g en z, Douglas Firs) en Laura Cortese (v & z) als versterking op te trommelen, waardoor we in de gezellige Missy Sippy toch iets speciaal te zien en horen zouden krijgen.
Typisch voor zo'n avond is dat de setlist opgedeeld wordt: tweemaal ongeveer vijfenveertig minuten met een halfuurtje pauze ertussen. Op zich verschilden de sets niet zo sterk van elkaar. Ali begint telkens alleen, zichzelf begeleidend op haar elektrische gitaar, waarna Gertjan en Laura mee het podium op komen. Zo komt het prachtige Leave Me helemaal tot zijn recht mede dankzij sterke harmonies en de viool van Laura. Hetzelfde doet het trio nog eens over tijdens het tweede luik met Evelyn. Wat is dit toch een bloedmooi nummer en wat blenden die stemmen toch schitterend samen. Wanneer Ali er alleen voor staat, valt telkens weer op wat een krachtige en soulvolle stem de dame heeft. Maar zalven kan ze ook, o.a. tijdens X Boyfriends. Het stevig rocken moest achterwege blijven en zo had ik nog een van mijn favoriete nummers niet eens herkend: Milk volledig stripped was toch een verrassing.
Ik had even getwijfeld of ik wel zou gaan, gezien ik de volgende ochtend om 4u10 uit de veren moest. Ik ben héél blij dat ik er die korte nacht voor over had.
mijn dank aan Karen Proeme Productions, Missy Sippy en natuurlijk de innemende Ali McGuirk zelf.
dinsdag 24 oktober 2023, Missy Sippy (Gent, BE) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel