Onze festivalzomer afsluiten? Dat doen wij al jaren traditiegetrouw in Leffinge. Al meer dan 10 jaar zakken we in september af naar het gezellige Leffinge, om ons met plezier te laten onderdompelen in zeer uiteenlopende genres en stijlen. Leffingeleuren zie ik vooral als een ontdekkingsfestival. Meestal zijn er maar een paar namen per dag die bekend in de oren klinken, voor de rest laat ik mij graag verrassen.
Een goede nachtrust doet wonderen met een mens. Een nieuwe dag en een nieuw begin, voor de laatste dag in Leffinge. Het enige goede antwoord na een festival of na een weekend is immers altijd dat het te kort was en te snel voorbij gegaan is. Genieten van de laatste dag dus!
Paris Paloma
In de zaal staat een jonge Britse die blijkbaar een gigantische hit is op TikTok. Met 7 miljoen likes zou je verwachten dat er toch wat meer volk afzakt om haar aan het werk te zien. Behalve de eerste rijen (die het ook nodig vinden om quasi het volledige optreden te filmen) is de zaal relatief leeg de eerste nummers. De afwezigen hebben echter compleet ongelijk. Wat een stem, heel teder en breekbaar. Haar liedjesteksten zijn zeer verstaanbaar en zijn bijna poëzie. Doet me puur qua stem misschien wel een beetje denken aan Marissa Nadler, al is het hier dan minder dromerig.
Humour
Vervolgens richting Apollo voor de Britse Band Humour. Een pak minder verstaanbaar, of was dat het Schotse accent? Met momenten kwam de zang meer als gebrabbel over, maar gelukkig zat de energie wel goed. Dit vijftal begon met spelen te midden van de pandemie en ging samenwonen om te kunnen blijven repeteren. Aan hun toewijding zal het dus zeker niet liggen, maar persoonlijk vond ik het wat eentonig en niet zo sterk.
Bluai
Normaal zou Johannes is zijn Naam met zijn soloproject (nadat The Van Jets er de brui aan gaven) hier geprogrammeerd staan, maar last minute werd deze vervangen door Bluai. Bluai heeft zowat elke muziekwedstrijd al gewonnen dus kan alleszins de nodige adelbrieven voorleggen. Humo’s Rock Rally, De nieuwe lichting en Soundtrack, telkens kwamen ze als winnaar of laureaat uit de bus. Hoge verwachtingen dus voor deze band die zich stilaan de Phoebe Bridgers uit het Waasland mag noemen. Opnieuw echter veel mensen in de zaal die gekomen waren om hun gesprekken van buiten
voort te zetten in plaats van naar de muziek te luisteren. Is een beetje respect voor de band dan zoveel gevraagd? Dromerige indiepop, zeer mooi en duidelijke terechte winnaar van al die muziekwedstrijden.
Kosmo Sound
Instrumentale, dansbare Jazz. Dat is wat deze Gentenaars in Leffinge komen brengen. Van alle genres is Jazz iets wat mij het minste ligt dus na een paar nummers laat ik mijn plaats in de tent aan mensen die hier duidelijk wel van genieten, maar aan mij is het niet besteed.
Alain Johannes
De prijs voor het beste CV gaat dit weekend echter naar Alain Johannes. Dankzij samenwerkingen met o.a. de heren van QOTSA en Arctic Monkeys verwacht je zo’n legende niet meteen hier in Leffinge. Het publiek duidelijk ook niet want zoveel volk is er niet aanwezig in de zaal. In de zaal is het echter broeierig warm en al zeker voor onze Alain die zelfs een warme poncho aan heeft. Dat kan gewoon niet handig zijn om te spelen, maar blijkbaar is het een soort inside joke met de rest van de band dat hij de poncho weigert af te doen. Veel gitaargeweld en solo’s en naar het einde toe zelfs ‘Hangin Tree’ die we kennen van QOTSA. Een sterke set, zijn naam en CV waardig.
Tamikrest
Ik maar denken dat Touareg een Volkswagen was. Blijkt dat dit de naam is voor een muziekgenre dat het midden houdt tussen Blues, rock en folk. Dankzij de Vlaamse drummer verstaan we iets van de bindteksten, want van de liedjes teksten kan ik niet veel begrijpen. Na enkele nummers is mijn besluit echter duidelijk, ik ben meer fan van de wagen dan van de muziek.
Aangezien Taqbir bijna 20 minuten te laat begon en we niets van Dirk wilden missen heb ik maar een tweetal nummers meegepikt van deze band. Taqbir is een politieke band die zware risico’s neemt daar over thema’s als religieuze vrijheid, sexisme, homofobie, en racisme in hun thuisland Marokko te zingen, vanuit een vrouwelijk standpunt dan nog. Ze gebruiken schuilnamen en dragen sluiers om hun identiteit te verhullen.
Het weekend afsluiten doen we met DIRK. Een waardige afsluiter vol hitjes, nog één keer - To Lose it All. Jammer dat het alweer voorbij is, die mooie fesitvalzomer. Want met Leffingeleuren voorbij is het nu echt wel gedaan. Gelukkig staat er heel wat moois op het programma, leuke zaken om naar uit te kijken!
Bedankt Leffinge en tot volgend jaar.
Zondag 17 september 2023, Leffinge (BE, Middelkerke) | Foto's: Pieter Bouckhout Tekst: Lies Decramer en Pieter Bouckhout