Concertverslag | Marduk + Valkyrja + Doodswens, Doornroosje

Even had het er weer de schijn van dat het niet door zou gaan, maar het verlossende woord kwam een paar dagen voor het optreden. We zouden gelukkig tóch van het optreden van Marduk kunnen genieten. Weliswaar zittend, maar toch… En genoten hebben we!

Het programma is vol en iedereen is er al vroeg bij. Als Doornroosje rond 19.00 uur open gaat, staan er al heel wat liefhebbers voor de deur. Vanavond is het weer een ouderwets gezellig avondje black metal luisteren. Alhoewel ‘ouderwets’…de huidige coronaregels dicteren dat het publiek geplaceerd moet zijn.

Doodswens

Het spits wordt vanavond afgebeten door Doodswens, een Eindhovense band van twee dames, die de zaterdag van Soulcrusher openden, ca. 6 weken geleden, op ditzelfde podium. Doodswens doet het goed. Er zijn niet veel Nederlandstalige bands die kunnen zeggen dat ze deelnemen aan een Europese tour waarbij ze in een maand tijd 27 keer optreden in 10 verschillende landen.

Zodra de kaarsen op het Satansaltaar zijn aangestoken, de eerste tonen van IJsheiligen klinken en zangeres Fraukje voor het eerst haar strot heeft opengetrokken, wordt duidelijk dat deze band niet voor niets zo gewild is. Aan niets merk je dat ze over de helft zijn van wat een moordend tourschema moet zijn. Strak, agressief, donker en zwaar. Dat typeert het optreden van deze band vanavond. Het doet het verlangen naar het komende debuutalbum Lichtvrees groeien. Een alleszins waardige opening van deze avond.

Valkyrja

Na een korte onderbreking waarin iedereen snel naar de bar rent voor een laatste rondje – want om 20.00 uur gaat het horecadeel van Doornroosje dicht – is het de beurt aan de eerste Zweedse band van vanavond, Valkyrja. Deze populaire mannen zijn, gezien de reacties van het publiek, een uitermate goede keuze als voorprogramma.

Zanger en leadgitarist Wizen, die we in het verleden onder andere al op het podium zagen met deathmetalbands Grave en Entomed E.D., schittert ook vandaag weer doordat hij niet alleen op een strakke manier zijn screams laat horen, maar ook vooral door zijn virtuoze, cleane gitaargeluid. Daar waar de muziek van Valkyrja zich, in z’n algemeenheid, behoorlijk kenmerkt door distorted, scheurend gitaargeluid, springen nummers als Madness Redeemer er toch vooral uit door Wizens mooie spel.

Marduk

Het is wel een vreemd gezicht om het publiek, dat zich – zoals goede metalheads betaamd – over het algemeen erg goed houdt aan hun zitplaatsen, op hun stoelen te zien zitten headbangen. Feit is echter wel dat de mensen zich goed vermaken en het, ondanks de beperkingen, goed naar hun zin hebben.

Dat wordt alleen maar beter als de headliner van vanavond eindelijk het podium betreedt. Marduk viert zijn/haar/hun verjaardag. Al 30 jaar is deze band – althans…gitarist Morgan is nog het enige oprichtende bandlid; de rest is allemaal van later – bezig om “de meest godslasterlijke en satanische band ooit” te worden.

Zanger Mortuus komt als laatste op het podium, maar ontvangt het grootste applaus, begeleid door de energieke en donkere klanken van Werwolf, afkomstig van Viktoria (2018), het meest recente studioalbum van deze mannen. Mortuus is geen man van veel woorden of een bovenmatige interactie met het publiek. Dat doet echter niet af aan de kracht waarmee hij klassiekers brengt als World Funeral, het bijna 30 jaar oude Dark Endless en Seven Angels, Seven Trumpets.

De echte ‘hits’ worden bewaard tot het laatst. Zodra Wolves wordt ingezet is dan ook het hek van de dam en kan het publiek niet langer op de stoelen blijven zitten. De een na de ander zoekt zijn weg naar het podium en binnen een mum van tijd ontstaat de eerste moshpit. Na dit nummer gaan de mannen even af om terug te komen met een toegift van Christraping Black Metal en Panzer Devision Marduk. Het publiek staat allemaal, er is door hen ruimte gemaakt voor het podium en er wordt gewoon staand meegenoten. Hierdoor voelt het haast als een écht, ouderwets concert.

__________________________________________________________________________________

Woensdag 17 november, Doornroosje (Nijmegen) | Foto's: Marjolein Regterschot, tekst: Bertus Elings