I'm very superstitious. Wanneer ik toevallig een bar binnenwandel en Wish You Were Here van Pink Floyd begint te spelen, dan gaan mijn ogen open en oren op scherp. Zo gebeurde het gisterenavond wanneer ik Café Café binnenstapte en de eigenares vertelde dat er zo meteen een band ging optreden. All right, dan blijven we hier effe plakken!
De band heet Banji en volgens de eigenares kon ik indie rock verwachten, volgens enkele jonge gasten in de rokersruimte zou het new wave worden. Best uiteenliggend, dus ik ging zonder verwachtingen de club binnen op de eerste tunes van hun set. Imagine een zo goed als lege concertzaal, ongeveer twintig man — ik heb geteld — met vier gasten op het podium die de tijd van hun leven hadden. Twee synths, met eentje ervan die soms bass gitaar op zich nam, een lead guitar/zanger en een drummer. Banji klinkt zoals Arctic Monkeys maar dan met een enorm hoog funk-gehalte en dansmoves die het onmogelijk maken zelf stil te staan. Dus hoewel de ruimte best leeg was, bewoog iedereen. Wat frappant is in België, want wij zijn niet zo van dansen wanneer iedereen ons kan zien. Het Nederlands viertal is bezig aan een tour door de lage landen en daar ook buiten om hun eerste debuutplaat, Freshcakes, te promoten. Er staat nog een concert in Gent op de planning op 22 november. Wat ik énkel maar kan aanraden naartoe te gaan!
Twee nummers heb ik op mijn hand geschreven, Hothead en Maybe. Dat eerste was funky, had leuke effecten en groovyyyy, jongens, echt, wauw... Ze waren enorm goed geëquipeerd met zo een microfoontoestel om reverb en echo aan de zang toe te voegen, bijvoorbeeld. Waar ik normaal geen fan van ben. Banji nailde dit. Over het algemeen hebben al hun songs enorm veel soul en het is makkelijk te two-steppen of gewoon een beetje heupen te zwieren tijdens hun optreden. Waarvoor de nekspieren zeer dankbaar waren, want die zijn meestal oververmoeid. Het nummer Maybe begon super sad. Kwam bij mij zwaar binnen in all the feels, kippenvel en op mijn hand/notitieboek van dienst kregen ze 10/10. Maar dan opeens werd het stil om te exploderen in iets wat ik best kan vergelijken met die good old high school rock die ik luisterde toen ik een jaar of zestien was. Mijn lachspieren deden op dat moment pijn. Ze eindigde met een klepper van een nummer, wat ik nog niet online heb gevonden want het was nieuw en tegen toen was'k niet meer naar lyrics aan't luisteren. Er was op dat klein podium een show bezig die mijn ogen effe niet meer geloofden. Vier jonge gasten, dansend, rondspringend, met twee één synth bespelend,... Mijn oren suisden door de drukte, op een goeie manier he. Nekspieren ging los hier, kon niet anders. 't Was prachtig. Meer kan ik niet zeggen. Heel gelukkig ben ik de club uitgewandeld na deze meer dan aangename verrassing.
Om af te sluiten nog een leuk weetje. Banji klinkt een beetje als Banshee en dit is een mytisch figuur uit Schotse/Ierse folklore. Een vampier-vrouw die door middel van zang mannen verleidt om hun bloed te drinken. Hoewel geen van de leden van Banji iemands nek heeft aangevallen (en 't zijn ook allemaal mannen), denk ik wel dat ze menig harten hebben weten bezweren. Anyway, dit terzijde. Check zeker hun socials of zoek hun op Spotify om die énorm leuke sound te ontdekken!
donderdag 3 november 2022, Café Café Hasselt | Tekst: Sinitta Leunen, Foto: Banji