Toen ik op zoek ging naar andere recensies van dit album viel me op dat de voorganger als 'gestroomlijnd en poppy klinken' werd omschreven. Even vlug luisteren en ik moet toch wel de wenkbrauwen fronsen: voor mij klonk het als een rommeltje dat precies ergens in iemand zijn kot leek opgenomen ... perfect voor de Vlaamse markt dus. Ik zie diezelfde blog deze nieuwe worp skippen en begrijp dan ook waarom: de sound klinkt nu pas echt 'af', m.a.w. een loepzuivere productie die de gebrachte rock&roll misschien wel vrij clean doet klinken, maar wat mij betreft ook een dosis extra power geeft.
Wat ik vooral leuk vind aan The R.G.'s is dat ze een amalgaam aan stijlen brengen die je het best kan samenvatten als, jawel, rock&roll! Er zit heel wat post (rock, punk, wave, ...) in, naast noise en misschien ook zelfs een klein beetje grunge. Na een iets te lange intro bv. opent het album met een zalige neckbreaker in het slepende Divided. Ik zie de kopjes tijdens een concert synchroon 'bangen', de romp lichtjes meetrekkend en af en toe aan kracht toenemen. De volgende nummers halen iets meer tempo en zijn misschien net iets minder 'heavy', maar allemaal héél dikke fun. Verklaar me gek, maar ik hoor zo nu en dan precies een kruising tussen Killthelogo (die scanderende, schreeuwerige maar cleane zang) en Stereoseat (gitaarsound en drive). Ik zie deze bands dan ook perfect samen op een affiche ondanks hun onderscheiden elementen.
Hyperplastic biedt iets over halfweg een soort rustpunt en leunt dicht aan bij de melodielijnen die een Foo Fighters zouden gebruiken. Het is ook een beetje een keerpunt gezien wat volgt in feite meer van hetzelfde is en ik wel de neiging krijg te gaan skippen. Niet dat die songs minder goed zijn, verre van, maar er treedt bij mij een dèjà vu (entendu) op en ook een soort vermoeidheid. Wat me tot misschien wel mijn enige échte punt van kritiek brengt, m.n. de duur van de songs. Die is nl. wat mij betreft over het algemeen net iets te lang. Ik denk dat de impact groter zou zijn indien alles zo rond de drie minutengrens zou blijven: crash, bang, wallop en gedaan ermee. Op naar het volgende nummer. Yep, een beetje Ramones of Stooges zou hier wel gepast zijn.
En dus sluiten de heren wat mij betreft perfect af met Dip: één minuut éénentwintig vunzige rock&roll die klinkt alsof ... het in iemand zijn kot is opgenomen. Plezant schijfke bomvol nummers die een club zullen doen kolken. Van zodra het terug mag. PS: Leeftijdsbeperking op de video, allez ju, dat is ook een eerste Releasedatum: 17 december 2021
luister
lees
Since it’s inception, somewhere back in 2013, Belgian band THE RG’s are spreading their love & adoration for the mainly heavier songs throughout the musical universe. The band was able to play numerous shows in clubs, festivals and (music) bars in Belgium & the Netherlands. If you catch them live, you may expect a well-aimed blow to the jawbone making your eardrums tremble like never before …
During 2015 the band decided to release a first full self-titled record, which was recorded at the Barefootstudio (Pittem – BE). In 2017 the band hit the studio again (this time at the Number Nine Studios Ghent – Be) to record their second album, called ‘The Cricket Sound’, which was produced by STAKE’s frontman Brent Vanneste, followed by superbe reviews in Belgium, the Netherlands and even the UK.
After these releases many shows followed and the band was joining stages with Belgian bands such as STAKE, King Hiss, Raketkanon, MIAVA, Tangled Horns, The Sha-La-Lees, La Jungle, Wallace Vanborn and some international acts like Messer Chups (RU), Feeder (UK), The Virginmarys (UK), Iguano Death Cult (NL), Bird Of Joy (NL) & many others…
During the pandemic-years, the band started writing on a brand new album, this in collaboration with Dominiek Hoet (King Hiss) as producer. 9 songs where recorded and mixed at Studio Scampi in Waardamme (BE) and mastered by Arjan Bogaert at Barefootstudio. The artwork was provided by the talented Planeet Janus (Kortrijk).
