Ken je dat, zo van die albums die je eigenlijk best sterk vindt en waarbij je na enkele nummers toch die skiptoets gebruikt? Dit eerste deel van Dark Matters is er zo eentje. Ik kan bijna alle nummers met véél plezier beluisteren en er intens van genieten. Liefst afzonderlijk en dus niet allemaal na elkaar zoals het bij een full album hoort. Waarom? Geen idee eigenlijk. Of misschien toch: te weinig variatie? De mooie zang die te weinig dynamiek bevat? Bepaalde nummers die gewoonweg net niet sterk genoeg zijn?
Terwijl ik dit typ, luister ik voor een zoveelste keer en filter ik er een paar nummer uit waarvan er hier reeds eerder aan bod kwamen. Morning Lights bv., met die heerlijke intro, prachtige tweestemmige zang en ronduit fantastische (klassieke) solo's, rustmomenten, etc. Ik hoor duidelijk die post grunge/alternative invloeden die ik destijds erg kon smaken bij een band als Creed: die grootste stadionsounds, die emoties die er soms net iets te vingerdik op liggen, ... maar ik hou er gewoon van àls het, zoals hier, goed gebracht wordt. Veel van die elementen komen terug bij de volgende tracks, tot ik er bij Wasted Days een beetje genoeg van heb en ... die skiptoets gebruik. Ondanks een vette riff die telkens terugkomt, is het allemaal iets te braafjes en afgeborsteld. Ik mis een serieuze edge of toch op z'n minst één of andere verrassende wending. Vanaf Walk A Mile hebben de Bulgaren me echter terug vast en lossen ze me niet meer. Die zalige postgrungesfeer staat er terug, als een huis. Het tempo blijft slepend maar varieert waardoor er net voldoende dynamiek is om te blijven boeien. Farewel gebruikt dezelfde formule zonder integraal te kopiëren. Een repetitieve riff staat haaks op de ingetogen zang en doet me afvragen waar dit heen gaat. Na anderhalve minuut lijken beide elkaar gevonden te hebben, mede dankzij drums en bas die komen aanvullen. Uiteindelijk is het wachten tot minuut vier alvorens alles perfect in synch is, het tempo aantrekt en de song helemaal weet te overtuigen. Het slotnummer is gewoonweg een machtige song en waardige finale. Odd Crew balanceert doorheen hun songs tussen de epische grandeur van Creed (op hun hoogtepunt) en het donkere karakter dat we o.a. bij AIC terugvinden. Desert Skies laat vooral de invloeden van de eerstgenoemde band horen: een lange, emotioneel geladen aansleep die je helemaal in de sfeer brengt om mee te gaan in de grootste finale.
Yep, ik laat kritiek horen bij dit album en dat is zoals steeds puur gevoelsmatig en dus héél erg subjectief. Vel, zoals ik het zelf graag heb, vooral je eigen oordeel door dit album een kans te geven. Luisteren dus!
Releasedatum: 27 mei 2022
luister
lees
Sofia-based ODD CREW puts Bulgaria on the metal map with their sixth studio album Dark Matters (Part 1). ODD CREW already revealed on their socials, the new record will be ‘heavier, slow and rough’, and as the melancholic, emotional, epic and breathtaking facets of their upcoming album prove, Dark Matters (Part 1) immediadtly showcases the band‘s new, and matured direction.
Following five much acclaimed albums, two DVDs and countless live shows over more than two decades, Dark Matters (Part 1) sees ODD CREW reach their musical maturity on a new level, and one that doubles down on the band’s songwriting skills and exceptional talent. ODD CREW – who grew up together since they were kids – may have stepped out as one of Bulgaria’s best kept heavy rock and metal secrets long ago, but their new album will make them indispensable for the global heavy music scene!
Dark Matters (Part 1) was recorded, mixed and mastered by ODD CREW in their own "ButcherHouse Studio".
ODD CREW is:
Vasil Raykov – Lead Vocals
Vasil Parvanovski – Guitar, Backing Vocals
Martin Stoyanov – Bass, Backing Vocals
Boyan ‘Bonzy’ Georgiev – Drums
