Vrijdagavond 16 Februari 19u30, De Posthoorn Hamont-Achel.
In de nacht van donderdag op vrijdag liep de wekker om 3u.08 af voor deze jongen en na al een zware werkweek in de vroege ploeg begint het lijf dan langs alle kanten te protesteren. Doch zo’n 12u en een volle dagtaak later werd er toch plichtbewust, zelfs lichtjes opgewekt en onder vol zonlicht plaatsgenomen in de hondstrouwe Seat Ibiza van fotografe Trees richting Limburg.
In Kinrooi werden we verwacht op het schuiladres voor de nacht bij stijlconsulente Analine van “Onweerstaanbaar zichtbaar” (zie FB pagina)... benieuwd wat dat straks zal opleveren aan bijkomende tips voor de deelnemers! Bij het bekijken van het lijstje namen en bijhorende leeftijd voor vanavond valt onmiddellijk op dat het over de ganse lijn jong volk is...allemaal tussen de 17 en 21 jaar jong, met als enige uitzondering (die de regel bevestigt?) SIR BEAR, wiens leeftijd netjes flirt met de 30...Leve de jeugd! Laat ze maar komen...
FUTURE MESSIAH uit Leopoldsburg mocht de aftrap geven en had bij “de vandaag voor het eerst als een echte vrouw” geklede Sofie de naam GOOZE laten vallen en dat hadden ze wat mij betreft beter niet gedaan. SNOOZE ware een betere referentie geweest? Al na één nummer werden de toetsen van de “niet echt overtuigende zanger” Daan Declerck gelaten voor wat ze waren (decor?) en begon de toekomstige Messias te prediken met de profetische woorden: “ I beg(in) on my knees...”, als ik mijn ogen even sluit zie ik het jongetje waar vroeger niemand mee wou spelen door een, tot dan toe, stil klein Limburgs dorp trekken in een veel te fors opgezet autootje waarin luid knallende pompende beats om uw aandacht smeken...Nee dank u, ik laat alvast ook deze profeet (ondanks goed gekleed volgens de styliste) even aan mij voorbij gaan! Ach ja,...Olivier Degryse...nonchalant staan sjieken (kauwen) op een podium kan echt NIET wat Analine betreft!
Tijdens de soundcheck van STONE RELIGION dacht ik weeral even een flard EDDY VEDDER te horen...zeg STONE, en je raakt mij diep in de steenhouwersziel...zeg RELIGION en Whoops...daar komt mijn achterdocht! ”de zanger Gabriël” (WHAT’s in a name?) stak van wal en al na één goed gezongen zin sloeg de stem over in een woedeaanval waaruit zoveel agressie bleek dat er van zingen geen sprake meer was...wat jammer, zoveel mogelijkheden met deze stem en er dan finaal toch te weinig van bakken...jeugdige overmoed? De ene gitarist had dan ook nog eens kabelpech terwijl de andere gitaar constant zo prompt op het voorplan trad met drie dezelfde zeurderige toonkleuren waardoor de band in afzonderlijke stukjes uit elkaar viel...Zelden zoveel door elkaar geloop (was het nu voorrang van rechts?) van gitaristen gezien trouwens...
Beste jury, wees streng maar rechtvaardig? De derde band al en Sofie is nog geen enkele keer te laat geweest...dat heerlijk korte kleedje doet duidelijk wonderen met haar spurt achter de coulissen van de Posthoorn?
SUSTAIN uit Aalst bracht met zanger Lander Waegeman (dat sympathieke lachje op zijn gezicht!) voor het eerst deze avond een echt mooie stem ten berde en ondanks al het tweede (met de glimlach opgeloste) grote kabelprobleem voor een gitarist (Brecht van Nieuwenhove) deze avond zette deze jonge band toch nog een vlotte set neer met een paar lekkere gitaarpartijen. Heel even zelfs acrobatisch gebracht van bovenop het drumstel! Een lekkere positieve drive, maar het gevoel dat ze hen hele jeugdige “hebben en houden” in de 3 gelijkaardige songs gepropt hadden, overheerste toch op den duur. Er is wellicht zoveel meer (een beetje subtiliteit?) mogelijk met dit soort stem en gitaarwerk? VOLHOUDEN jongens en hier en daar nog flink wat schrappen in de nummers?
BREAKFAST@MIDNIGHT uit Westerlo ( een flink stuk voorbij A’pen) deed het dan weer sedert kort met 2. Een drummer met de look van de ideale schoonzoon en met daarnaast wellicht de meest fotogenieke en zelfverzekerde langharige kop (type: de waanzinnige blik van JACK NICKELSON?) van alle preselecties...alleen de term ”the beauty and the beast” brengt hier redding, waarbij ik nog even in het midden laat wie wat is. Analine was alvast onder de indruk van het contrast en de door hen niet slordig gekozen kledij! Dit is reeds de derde zanger van de avond die naar het “Eddy Vedder”concept greep, deze keer vrijwel met onmiddellijk succes trouwens ( Luister op de wildsite van humo even naar het vrijdag niet eens gespeelde prachtig intens kleurrijke nummer “ What am i about the say”) waarbij de diep dierlijke stem van STEN VEIGHT zo intens op je ziel mikt dat het enige wat rest is...WAT MOET IK ZEGGEN?...Kippenvel? De energie spat van het volledig ingenomen podium en er is een schitterende wisselwerking tussen de beide muzikanten!
Ondertussen vraagt stijlcoach Analine zich luidop af of het contrast in de heerlijk gekozen groepsnaam ook een bewuste keuze zou zijn?
...Rondom mij beginnen vrouwen spontaan met “niet alleen het middenrif” te bewegen, iets wat mij dan weer vrijwel onmiddellijk raakt in mijn man zijn...maar ik hou het hoofd koel, hier moet nog gewerkt worden...alles wat daarna kwam kreeg het uiteindelijk verschrikkelijk moeilijk om ons nog te raken?
Shams (17) van SHAMSBEDJA trok onbewust het energiepeil flink naar beneden omdat het alleen nog die kant kon uitgaan?...Heerlijke jongen, leuk kapsel trouwens, zelfgemaakte broek(?),dure trui(?) en af en toe (te weinig) oprecht voelbare woede werden ons deel?
Sexy Sofie (dat kleedje!) vroeg heel terecht een beetje meer R.E.S.P.E.C.T voor deze jonge gasten...maar wellicht door de foute keuze van de organisatie (de Posthoorn ) om de bar NIET met een verschuifbare wand te scheiden van de zone der waarheid (voor het podium) was het antwoord van het overwegend Limburgse publiek...nog meer en nog onbeleefder geroezemoes?
Dat storende geluid werd vrijwel onmiddellijk gevolgd door JOJO LECHARO (19, Josue uit Leuven, met Congolese roots) wat uiteraard, ondanks zijn verwoede pogingen om vlotjes in verschillende (talen?) door elkaar gedebiteerde volzinnen te brengen, de avond enkel nog in een flinker dipje kon brengen ?
SIR BEAR, de “rijpste” (29) deelnemer van deze avond had de twijfelachtige eer om de foute programmatie (door loting???) een klein beetje recht te proberen trekken...de zoveelste band die trouwens nog maar voor het eerst samen in deze bezetting live zou gaan optreden (zeg Sofie, het begint echt een beetje flink afgezaagd te worden hoor!)...ze waren naar het schijnt nog maar een groep sedert afgelopen dinsdag? ...OMG! Het éénmansproject van “mijnheer beer” werd nog geen klein beetje ontsiert door enerzijds de “flink fout gecaste” toetsenman die met de meeste aandacht ging lopen (of was dit nu een vrouw in wording?...zag ik daar nu tieten hangen in dat zwaar fout gekozen zwart marcelleken?) anderzijds was de veel te vaak “met het been op de monitors” aanwezige basgitarist ook niet echt een opsteker?...Dof, doffer, dofst...of was het nu grote dorst?
Jonge Mannen(?)en gitaren, het is me wat zo dicht bij de grens met Nederland? Even dacht ik, bij RIVALS OF MADTOWN, weeral een mannelijke zanger (Stef van Chaze,19) die als een vrouw wil klinken, maar eigenaardig genoeg klopte het plaatje hierdoor deze keer wel redelijk. Schoon, zelfs heel schoon gebracht met een lekkere attitude voor zo’n snotters. Ach ja, Analine had het wel nog even over de veel te basic gekozen kledij...( dat beige truitje van de anders wel lekker bewegende gitarist Bram de Beuckelaer?...ze vroeg zich af hoe dit alles er zou uitgezien hebben in de juist gekozen retrostijl?)
Het zou mij verwonderen mocht het ondertussen nog niemand opgevallen zijn dat er al voor zo’n 88% mannen de revue waren gepasseerd, maar ravissante Sofie wou dat toch nog even aanstippen bij de aankondiging van de enige singer-songwriter van de avond, TRUE ROSE ( Roselien Verboven,17). Ze maakte al een CD op haar twaalfde en barstte van de degelijkheid tijdens haar waardig gebrachte set...miauw miauw, katachtig gespin van de bovenste plank, eindelijk een rustpunt waar ons lijf om schreeuwde na de Limburgse lawine aan gitaren?
Virtuoos pianospel, een lekkere riedel op gitaar, de uithalen van de stem...het klonk allemaal zo braaf en voorspelbaar als het wellicht rimpelloze bestaan van dit in roze en zwart gehulde meisje?
Tot slot kregen we er nog eens vier vrouwen bovenop met de band FAKE EMPIRE, drie zussen (vlotjes ontstaan uit een mama uit Limburg en een papa uit Wallonië) en één vriendin begonnen op vrij zenuwachtige wijze aan hen setje dat pas in het derde nummer echt kon boeien en bloeien.
De zusjes Melery,...waarvan de oudste, Lorraine( 21) zingt alsof ze een natuurlijke kruising is tussen Adèle en Anouk neemt ondertussen de veel kleinere tweeling (Margaux en Megane), mee richting brave ontroering. Het “andere” meisje ( Clemence D’Hulst,19) doet alvast ook geen enkele poging om de vrede tussen de zusjes te verstoren, maar mijn inziens is hier heel wat meer mee mogelijk? Zeker wat de muziek betreft, doch volgens Analine kon er ook nog wel wat meer creativiteit in de kledij gestoken worden. Ik gaf in ieder geval zonder blikken of blozen de drie overgebleven drankjetons aan de oudste van de zusjes, kwestie van geen aanzet te geven tot overdreven alcoholgebruik onder de jongeren...😉
Er werd trouwens slim gekozen om de avond deze keer NIET af te sluiten met nog maar eens een drankje (samen met de “ver van huis zijnde” mensen van de PA in de lokale pub the Pebbles😉).
Een veilig ritje naar hartje Kinrooi later dook ik moe maar voldaan in de slaapzak, omringd door een tevreden spinnende poes en een zacht snurkend jong hondje...morgen weer vroeg op, en via Kampenhout naar Mechelen voor de allerlaatste preselectie van deze editie!
Mvg.
Puur P.