Vrijdagavond 2 Februari 19u30, zaal den Hoogen pad, Adegem dorp.
Na een pittig en intens weekje met veel te weinig slaap voor de vroege ploeg in de fabriek aan zee waar ze warm en koud kunnen blazen, trok ik samen met Trees richting Oost-Vlaanderen, meer bepaald naar Maldegem, waar ik toch wel een groot deel van mijn levensjaren zocht naar de zin en de essentie van het leven☺️ Heden lag daar nu ook ons schuiladres voor de nacht, niet ver van het Schipdonkkanaal verscholen...We werden verwacht in het vakantiehuis van de zusjes Vandenbossche, genaamd de Smokkelaar, niet ver van de grens met buurland Nederland, waar de geheime routes van vroeger nu gekende volwaardige toeristische trekpleisters zijn geworden...Een aanrader voor al wie er even tussenuit wil als je het mij vraagt! Na een lekkere zelf bereide maaltijd met bijhorende opwarmer trokken we richting Den Hoogen pad, een flink stuk achter de kerk van Adegem verscholen, maar voor de N9 al jaren een vaste waarde in het grote Rockrally circuit...Zonder voorbeluisteringen en met alle zintuigen volledig open voor iets nieuws en lekker stonden we even later met in het begin slechts een man of 10 voor het podium waar LENI de aftrap van de vijfde preselectie zou gaan geven...Het begon wat stuntelig, herbegon nog wat braver en het werd zelfs een beetje moordend voor ons ongebreidelde enthousiasme,...muzikaal behang van hier tot Eeklo,. 3x pfffffff... is dat hier nu nog NIE gedaan LENIENIE ?...
De volgende band, KOALA COMISSION op het toch wel vrij grote podium van den hoogen pad krijgen had toch wel wat voeten in de Adegemse aarde, ze dan ook nog eens op elkaar afgestemd krijgen des te meer...wegens met 8 man, waaronder een driekoppige koperen blazerssectie!
Zij trokken niet alleen door hen (veel TE?) jolige aanpak de aandacht weg van het feit dat de zanger er niet veel van terecht bracht...Het leken bij momenten, naast stand-up comédians, ook wel heel slecht op elkaar inspelende bliksemafleiders...” the Ramones meet ska”?...Deze jongen dacht even aan een heel leuk optreden van de echte skagroep Alaska vorig jaar in de N9, waarna dit rare buideldier ondanks zijn lieftallige verschijning naar de “vergeet mij zo snel mogelijk”hoek van het geheugen verdween.
Hoog tijd voor de lokale “leg A.U.B. de lat eens wat hoger” LeWis, een jong talent waarbij een overdaad aan stralende zelfverzekerdheid ietwat voor een dubbel gevoel zorgde...enerzijds had ik op voorhand vernomen dat deze singer-songwriter onder andere les heeft gekregen van Sir Paul McCartney, anderzijds had ook de negatieve reactie op zijn niet doorgaan in “the Voice” mijn gespitste oren bereikt...Ervaring ontmoette jeugdig enthousiasme, en het begon met een waar verrassend groepspareltje, waarna de jonge blonde god zich geroepen voelde om toch eerder zijn eigen kunnen te tonen in het sober en serene oorlogsnummer “1914”...waarna een hulde aan “Mathilde” duidelijk maakte dat deze jongen nog op zoek is naar een evenwicht tussen de overigens prachtige magie als band, en de zoektocht naar meer persoonlijke roem?
Louis De Roo komt het sterkst naar voor door het EGO wat meer weg te cijferen en op zoek te gaan naar de chemie met de hem uitstekend omringende muzikanten?
MERMAID zag eruit alsof ze pas uit de zee (haar bad?) kwam, en zo hebben wij van aan de kust het graag...Iemand op dezelfde rij riep,“zoek de mermaid” 😂...maar zij gaf, naast uiteraard geen krimp, met haar heerlijk “aan Alanis Morisette doen denkende” stem eerder het juiste visitekaartje richting halve finale af?...Minstens 180cm vrouwelijkheid in een strak zwart jumpsuit vlot zien bewegen over het podium doet wat met een werkmens op vrijdagavond, alleen jammer dat het tijdens het tweede nummer wat te lang duurde vooraleer er zilt zeeschuim op onze lippen kwam?
Zij bracht de stand, tussen NEE en JA ondertussen wel vlot op 2-2!
Welke betekenis zit er verscholen in een naam als LIP SERVICE...(een blowjob?😂...of...) hebben we het hier gewoon over de mond “op”😉 mond reclame waar deze band op hoopte via hen deelname aan de RR...onthou vooral dat de kleine, “beetje op Prince lijkende” zanger een leuk duet met de gitariste tot stand bracht in het tweede, wat meer originele nummer...maar ook dat het ondertussen 3-2 werd voor het NEEkamp...😏
Waarna met DELVAUX eindelijk nog eens een echt mannelijke zanger het podium betrad...en hoe!...Eindelijk gebeurde er wat, onvoorspelbare spanning werd ons deel, een flink pak getormenteerde bewegingen en 3 volwaardige songs later, (waarbij zijn stem zelfs even aan the National deed denken!) vroeg ik mij af of deze man “het energiek aanwezig zijn” zou kunnen volhouden...maar jawel hoor, prettig gestoord tot op het einde wat er hopelijk nog geen is?...Zalige band! Meer van dat please?...
Terwijl Sofie Engelen weer het zoveelste verhaaltje over “familie van elkaar”uit de waggelende mouwen schudde bracht LAGÜNA op prononcerende wijze zowaar de tonen uit de jaren 80 naar de Rockrally, en dat mag je letterlijk en figuurlijk nemen, want gitarist Mauro Bentein
...( hebben we die kerel nog niet eerder gezien, vroeg Trees argwanend? ) leek een wedstrijdje
“als gitarist nog meer (iets TE?) aanwezig zijn dan Charly Burchill van Simple Minds” zonder de vingers in de neus te winnen, terwijl zusje Naomi leuke dingen deed op de bas waarbij “het hokje postpunk” in de BIO toch wel terecht in vraag kan gesteld worden...
MADAME BLAVATSKY kwam op instrumentale wijze haar ding doen en als ruimdenkende muziekliefhebber gaf ik dit natuurlijk een eerlijke kans, maar als iemand naast mij plots zegt, “dit is de enige band waarvan ik alle teksten van buiten ken” 😂...begint hen cartooneske groovy dansbaar concept algauw te vervelen, een week de vroegen, het doet wat met een mens zijn bioritme!
Met LOW AND HOME kwam “het zoveelste zwarte jumpsuit van de avond” on stage, en ondanks het mooist verpakte kontje van de avond (wat wellicht elke beeldhouwer zou inspireren tot pure organische vormen en lijnen?) liep de heerlijke wisselwerking en de “lijnrecht tegenover elkaar” opstelling van Jolien Bové en Jo Geboers met de juiste aandacht weg...Jolien liet een flink staaltje van haar kunnen zien in het tweede nummer, en de warme diepe stem van Jo bood gezond weerwerk in het derde nummer van dit mooie concept! ( JO JO!)
Terwijl de avond steeds sneller naar zijn einde begon te lopen, liep de zaal evenredig rapper leeg...Misschien wat jammer voor de laatste band...BEECH had, althans volgens onze uitstekende gastvrouw, een “belangrijk”optreden in de (wal)RUS ( = heerlijk muziekcafé in Maldegem) moeten afzeggen omdat ze geselecteerd geraakten voor dit tweejaarlijkse evenement! Heerlijk “garage” gitaarwerk, ietwat ontsiert door de “al dan niet goed bedoeld slordig slome zanglijnen” van frontman Kristof Sauvagie.
Maar al bij al was het toch een heel boeiende avond, en als deze jongen even later nog wat “mag” helpen om de PA op te ruimen, valt pas op hoe snel de magie van het moment kan omgetoverd worden naar de naakte waarheid van een lege zaal...morgen naar GENK, uiteraard na een heerlijk, doch veel te kort nachtje intens genieten in het ruime vakantiehuis de Smokkelaar, bedankt zusjes VDB!