John Van de Mergel
21 jun 20212 minuten
We're back! Nu er opnieuw concerten plaatsvinden zijn er we er vanzelfsprekend als de niet door PFOS-getoucheerde kippen bij om een zitje te bemachtigen in de pop-up setting aan DOK waar Democrazy sinds enige jaren met regelmaat een zomers feestje bouwt. Eigenlijk waren we er vorige week ook al, toen Doodseskader ons trakteerde op de eerste – heerlijk deugddoende – live muziek in net geen negen maanden. Helaas maakte de gitarist van Briqueville een kwalijke val voor het concert waardoor de hoofdact last second verstek moest geven. Het concert werd verplaatst naar het najaar en we wensen de beste man al het beste toe bij de revalidatie. Desondanks was het die avond wezenlijk voelbaar dat een keerpunt bereikt is.
Pothamus
Een week later bleef gelukkig iedereen fit en konden beide trio's hun set brengen. Om half acht besteeg het Mechelse Pothamus het podium. Traag opbouwend bracht het een sfeervolle en hypnotische set van zo'n drie kwartier. Hun post rock met invloeden uit sludge springt vooral uit het pak door het constante gebruik van tribale ritmes. Wie hier niet door meegesleept wordt, heeft weinig te zoeken te midden een concertpubliek. Toegegeven, mee wiegen op de deinende geluidslandschappen is niet zo eenvoudig als je op een barkruk moet zitten, maar toch. De set werd zorgvuldig opgebouwd met de climax aan de finish. Wie, zoals mezelf, meermaals in trance werd gedwongen kon na het fantastische sluitstuk enkel joelen en de handen op elkaar slaan. De band was na het neerleggen van de instrumenten duidelijk blij dat ze opnieuw hun ding mogen doen. Terechte triomfgebaren, verdju. En dan weten dat ik deze band live tot nu toe door dubbele boekingen steeds links liet liggen. Een mens slaat zich al eens voor het hoofd.
Endlingr
Endlingr is nog zo'n band waar ik nog een live-ontmaagding van tegoed had. Veel goeds over gehoord, maar nooit van dichterbij leren kennen. Bij de nabespreking stond één vraag centraal: hoe omschrijf je in een notendop wat die twee heren en jongedame brengen? Groove-metal, punk, space rock, funk, noise, alternative rock, psychedelica, ambient … de lijst van stijlen en invloeden die het trio laat samensmelten is eindeloos en die worden ook nog eens aan elkaar geketend door samples uit de betere cinema. Komt dat wel goed op een podium, denk je dan? Wel, weggeblazen worden is altijd een goed teken. En daarover waren we het met drieën eens. De drie muzikanten kennen stuk voor stuk hun vak, zetten je mathematisch gezien constant op het foute been en wisselen relax en fluks gezwind van richting. Complex als de muziek mag zijn, Endlingr staat even strak op het podium als de gemiddelde guillotine efficiënt was. En dan beweren velen dat het conservatorium doorlopen enkel leidt tot notenneukerij. Het tegendeel werd zaterdag door Endlingr met hoogste onderscheiding bewezen. Ronduit verbluffende set!
zaterdag 19 juni, DOK (Gent)| Foto's : John Van de Mergel, Tekst: Kurth De Clrcq